ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่วัดทองสะอาด หมู่ 2 ต.คลองพระอุดม อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี
พระณรงค์ คุณวีโร อายุ 28 พรรษา เลี้ยงสุนัขแสนรู้ พันธุ์ลามาดอร์ ชื่อเจ้าจังโก้ วัย 5 ปี
รูปร่างแข็งแรง สีขนสีดำ แต่ไม่ดุอย่างที่เห็น เช้ามืดจะตื่นมาเรียกพระและเด็กวัด ออกเดิน
บิณฑบาตรในหมู่บ้าน โดยคาบกระป๋องพลาสติก 1 ใบ เดินบิณฑบาตรพร้อมกับพระและเด็กวัด
เนื่องจากโดยปกติสุนัขพันธุ์นี้เป็นสุนัขพันธ์ดุ แต่กลับเชื่องกับทุกคนและไม่ทำร้าย ชอบอยู่วัด
ทั้งที่เจ้าของเป็นเจ้าของโรงงานที่นอนขนาดใหญ่ มีอยู่มีกินสะดวกสบาย แต่เจ้าจังโก้กลับชอบ
อยู่กับพระที่วัด สร้างความน่ารัก น่าเอ็นดูให้แก่ผู้ที่พบเห็น ชาวบ้านที่ทำบุญใส่บาตรก็รู้สึกได้
ทำบุญกับพระและได้ทำทานให้อาหารสุนัขด้วย
พระณรงค์ คุณวีโร เปิดเผยว่า เมื่อปีก่อนเจ้าของโรงงานที่นอนซึ่งอยู่ห่างจากวัด
ประมาณ 1 กม. เข้ามาทำบุญที่วัด โดยนำเจ้าจังโก้มาด้วย แต่เมื่อได้เจอกันเจ้าจังโก้
กลับเข้ามาคลุกคลีพันแข้งพันขา และไม่ทำร้าย ตอนแรกอาตมาก็กลัวจะถูกกัดเหมือนกัน
แต่เจ้าจังโก้เข้ามาหาอาตมาเหมือนกับสนิทกัน ทั้งที่เพิ่งเคยเห็นกัน จากนั้นอาตมาจึงพูด
บอกว่า อยู่ด้วยกันที่วัดมั้ยล่ะ ตั้งแต่นั้นมาเจ้าจังโก้ก็ไม่ยอมกลับบ้านที่โรงงานที่นอน เจ้าของ
และอาตมาก็แปลกใจเช่นกัน เจ้าของจึงยอมให้อยู่ และหากทางเจ้าของเจ้าจังโก้คิดถึง
อยากให้เจ้าจังโก้กลับไปนอนที่บ้านอาตมาก็ต้องเดินไปส่งให้ถึงบ้าน ไม่งั้นก็ไม่ยอมกลับ
บางครั้งกลับไปบ้านแล้ว เช้ามาก็เดินเลาะทางเดินด้านข้างวัดกลับเข้ามาวัดอีก อาตมาจึงต้อง
คอยดูแลเจ้าจังโก้มาตลอดกว่า 1 ปีแล้ว จากนั้นมาเวลาอาตมาจะทำอะไรเจ้าจังโก้ก็จะคอย
เข้ามาช่วยงานวัดตลอด รดน้ำต้นไม้,ซ่อมแซมวัด,กวาดลานวัด,ฯลฯ ทุกอย่างที่อาตมา
ทำงานวัด เจ้าจังโก้ก็จะคอยเข้ามาช่วยคาบสิ่งของหรืออุปกรณ์ช่วยทำงานตลอด อย่าง
บิณฑบาตรแต่เช้ามืด เจ้าจังโก้ก็จะมาเรียกเด็กวัดให้ตื่นออกบิณฑบาตร โดยมีกระป๋อง
พลาสติกคู่ใจ คาบหิ้วออกไปบิณฑบาตรทุกเช้า ชาวบ้านที่ใส่บาตรก็เอ็นดู นำอาหารมา
เป็นทานใส่ให้เจ้าจังโก้ด้วย ชาวบ้านบอกว่าเหมือนได้ทำบุญด้วยและทำทานด้วย
ได้บุญหลายต่อ
ประมาณ 1 กม. เข้ามาทำบุญที่วัด โดยนำเจ้าจังโก้มาด้วย แต่เมื่อได้เจอกันเจ้าจังโก้
กลับเข้ามาคลุกคลีพันแข้งพันขา และไม่ทำร้าย ตอนแรกอาตมาก็กลัวจะถูกกัดเหมือนกัน
แต่เจ้าจังโก้เข้ามาหาอาตมาเหมือนกับสนิทกัน ทั้งที่เพิ่งเคยเห็นกัน จากนั้นอาตมาจึงพูด
บอกว่า อยู่ด้วยกันที่วัดมั้ยล่ะ ตั้งแต่นั้นมาเจ้าจังโก้ก็ไม่ยอมกลับบ้านที่โรงงานที่นอน เจ้าของ
และอาตมาก็แปลกใจเช่นกัน เจ้าของจึงยอมให้อยู่ และหากทางเจ้าของเจ้าจังโก้คิดถึง
อยากให้เจ้าจังโก้กลับไปนอนที่บ้านอาตมาก็ต้องเดินไปส่งให้ถึงบ้าน ไม่งั้นก็ไม่ยอมกลับ
บางครั้งกลับไปบ้านแล้ว เช้ามาก็เดินเลาะทางเดินด้านข้างวัดกลับเข้ามาวัดอีก อาตมาจึงต้อง
คอยดูแลเจ้าจังโก้มาตลอดกว่า 1 ปีแล้ว จากนั้นมาเวลาอาตมาจะทำอะไรเจ้าจังโก้ก็จะคอย
เข้ามาช่วยงานวัดตลอด รดน้ำต้นไม้,ซ่อมแซมวัด,กวาดลานวัด,ฯลฯ ทุกอย่างที่อาตมา
ทำงานวัด เจ้าจังโก้ก็จะคอยเข้ามาช่วยคาบสิ่งของหรืออุปกรณ์ช่วยทำงานตลอด อย่าง
บิณฑบาตรแต่เช้ามืด เจ้าจังโก้ก็จะมาเรียกเด็กวัดให้ตื่นออกบิณฑบาตร โดยมีกระป๋อง
พลาสติกคู่ใจ คาบหิ้วออกไปบิณฑบาตรทุกเช้า ชาวบ้านที่ใส่บาตรก็เอ็นดู นำอาหารมา
เป็นทานใส่ให้เจ้าจังโก้ด้วย ชาวบ้านบอกว่าเหมือนได้ทำบุญด้วยและทำทานด้วย
ได้บุญหลายต่อ
พระณรงค์ฯ กล่าวต่อว่า โดยปกติสุนัขพันธุ์ลาบาดอร์เป็นสุนัขพันธุ์ดุ แต่นิสัยกลับ
ตรงกันข้ามกัน และความผูกพันธ์ระหว่างอาตมากับเจ้าจังโก้ อาตมาคิดว่า เป็นสิ่งที่ดี
เป็นความผูกพันธุ์ที่ไม่ได้ทำร้ายใคร หรือทำให้ใครเดือดร้อน ที่เห็นได้ชัดเจนคือธรรมะ
กับวัด ทำให้สภาพจิตใจของสรรพสิ่งทั้งหลายสงบและเข้ากันได้ ชาวบ้านที่สร้างบุญ
สร้างกุศลเห็นความผูกพันธุ์ระหว่างอาตมากับเจ้าจังโก้แล้ว ก็สามารถนำไปคิดเป็นแนวทาง
ในการดำเนินชีวิตประจำวันในการอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข
ตรงกันข้ามกัน และความผูกพันธ์ระหว่างอาตมากับเจ้าจังโก้ อาตมาคิดว่า เป็นสิ่งที่ดี
เป็นความผูกพันธุ์ที่ไม่ได้ทำร้ายใคร หรือทำให้ใครเดือดร้อน ที่เห็นได้ชัดเจนคือธรรมะ
กับวัด ทำให้สภาพจิตใจของสรรพสิ่งทั้งหลายสงบและเข้ากันได้ ชาวบ้านที่สร้างบุญ
สร้างกุศลเห็นความผูกพันธุ์ระหว่างอาตมากับเจ้าจังโก้แล้ว ก็สามารถนำไปคิดเป็นแนวทาง
ในการดำเนินชีวิตประจำวันในการอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข
ภาพและข้อมูลจาก http://www.khaosod.co.th
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น